लडाख – अनुभूति अध्यात्माची आणि निसर्गाची (भाग ७)

एव्हाना संपुर्ण ग्रुप एकत्र आला होता. मैत्री तर कधीच झाली होती. आज आम्ही डिस्कीट या छोट्याशा गावातच रहायला होतो. रात्री कँम्प फायर झालं, आज सगळ्यानाच कंठ फुटले होते. दोन वाजून गेल्यावर आम्ही झोपेच्या 

स्वाधीन झालो. सकाळी जाग आली तर बाहेर पाऊस पडत होता. डिस्कीट गुंफेला भेट देऊन परतीच्या प्रवासास सुरवात केली. आज खारडुंगलाचं रुप पालटलं होतं. बर्फवृष्टी होत होती. आता मात्र आम्हाला रहावलं नाही. कसल्याही संभाव्य त्रासाची 

पर्वा न करता आम्ही तासभर बर्फवृष्टीचा आनंद घेतला. खुप मजा केली. लेह जवळ आलं तसं वातावरण बदललं स्वछ उन्हाने लेह न्हाऊन निघालं होतं.

लडाखचे धार्मिक उत्सव हा नेहमीच उत्सुकतेचा विषय असतो. अशा उत्सवासाठी लडाखी आणि पर्यटक खुप दुरवरून येतात. आम्ही गेलो तेव्हा फँग गुंफेत महोत्सव सुरू होता. अनेकविध पुरातन वस्तूंची दुकाने थाटलेल्या त्या जागी गेलो आणि हरवून गेलो. विविध लडाखी खॆळ, नाट्य, नृत्यप्रकार बघण्यासाठी आम्ही हजारोंच्या गर्दीत मिसळून गेलो. त्याच उत्सवातून बाहेर पडून जेव्हा शांतीस्तुपाला भेट दिली तेव्हा संध्याकाळच्या शांत वेळी, एवढ्या उंचीवर बुध्द खरंच भेटल्याचा भास झाला.

(अपुर्ण....)                                    जायचय  लडाखला ? चला.....

लेखकः नरेंद्र  प्रभू